Nummer twee

Volwassenen hebben dat ook: (hard) werken, eindelijk vakantie en het eerste wat gebeurd is dat ze ziek worden. De spanning is weg en uw lichaam begeeft het.

Jan heeft dat vandaag gehad. Deze ochtend is hij terug in bed gekropen na het ontbijt, in plaats van te gaan turnen. Vage klachten over pijn in zijn mond, bij zijn keel. Gevoeld of hij koorts had en blijkbaar niet, maar hij zag toch bleek, dus dacht ik: best de turnles deze ochtend missen zodat hij deze namiddag naar het Kerstfeest van de turnclub kon gaan. Hij voelde zich blijkbaar slecht genoeg om effectief terug in zijn bed te kruipen.

Een uur heeft hij in bed gelegen en toen ik ging kijken was hij (nog?) wakker maar hij zag er nog even mottig uit. Hij is dan maar naar de living gekomen en ik heb hem de afstandsbediening gegeven zodat hij in de zetel een beetje ziek kon doen.

Toen ik ’s middags thuiskwam met Zelie en Anna leek hij al beter. Aan tafel at hij niet veel, maar hij klonk toch al beter en hij zag niet meer zo wit. Dus vertrok ik met een gerust hart met de vier gasten naar het turnfeest.

Hij heeft meegedaan, maar hoe langer het duurde, hoe witter hij werd en hoe grotere kringen hij kreeg onder zijn ogen. Tegen dat we thuiskwamen voelde hij al lichtjes warm. Ik wou hem onmiddellijk in bed steken, maar er was een vriendinnetje meegekomen na het feest en hij wou nog wat spelen.

Het werd uiteindelijk acht uur toen hij in bed kroop en hij is als een blok in slaap gevallen. Toen ik Louis in bed stak heb ik nog eens aan zijn hoofd gevoeld en het lijkt niet warmer. Afwachten dus wat morgen zal geven.

‘k Heb het al meer gezegd, maar ik ga het toch nog eens herhalen: het zal toch wel een zeer kalme vakantie worden.