Badaboem

Sinds vorig weekend slaapt Anna in haar groot bed en behalve die eerste vijf minuten is ze doodblij.

Toen de andere drie een groot bed kregen, had ik zo’n leuning geïnstalleerd zodat ze er toch niet zo rap zouden uitvallen. Maar toen ik dat bij Anna deed begon ze serieus van haren neus te maken. Ze weigerde resoluut die leuning en er was geen overtuigen tot het tegendeel aan.

Als Anna iets in haar hoofd heeft is het er zeer moeilijk uit te krijgen en uiteindelijk gaf ik maar toe: zo hoog was het nu ook weer niet, de anderen zijn er op één of ander moment ook wel eens uitgevallen en als zij zou vallen, dan zou ze wel van gedachte veranderen.

Gisterenavond hoorden we dan (eindelijk) een plof en direct erop een zacht gehuil: Anna was dus uit het bed gevallen. Het huilen was eerder van het verschieten dan van pijn want toen we haar weer in haar bed legden sliep ze gewoon door.

Ik dacht er nog even aan om toch de leuning te installeren, maar Michel stak haar beddegoed heel goed vast in de zijkant en we lieten haar dan maar zo slapen.

Alles goed en wel dus, tot ongeveer half vier deze morgen. Ik schoot wakker van een klap direct gevolgd door heel hard gehuil. Naar boven en ja hoor: Anna was opnieuw uit haar bed gevallen, maar deze keer leek ze zich wel pijn gedaan te hebben. Kind op de schoot en zo goed mogelijk proberen troosten. Haar beddegoed zat nog steeds goed vast en dus was ze in haar slaap hoger gekropen en er zo kunnen uitvallen.

Nadat ze toch een beetje gekalmeerd was heb ik haar dan weer in bed gelegd maar er leek iets niet te kloppen: in het schijnsel van het licht op de gang leek haar gezicht nogal donker en toen ik naast haar bed had geknield had ik mijn knie ook in een natte plas gezet. Plots viel mijn euro: haar gezicht zat onder het bloed.

Kind terug uit bed en ermee naar de badkamer. Ondertussen was ze gestopt met huilen en kon ik zien wat er aan de hand was. Door te vallen was ze met haar neus tegen de zetel naast haar bed gevallen en had er een bloedneus aan over gehouden. En daar kan serieus wat bloed uitkomen: gans haar gezicht en haar handen zaten onder het bloed en haar pyjama én mijn pyjama vertoonden een hele hoop bloedvlekken.

De bloedneus werd gestopt, gezicht en handen gewassen en ze kreeg een verse pyjama aan. Haar lakens mocht ik niet verversen, maar aangezien het meeste bloed op het hoofdkussen zat kon ik dat gewoon omdraaien zodat ze er niets meer van merkte.

Waar ik haar deze keer wél van kon overtuigen, dat was om nu toch maar die leuning te installeren.