In het humaniora heb ik blind leren typen. ’t Was van moetes, daar niet van, maar ik ben daar eigentlijk, feitelijk ongelooflijk content van.
Want dan kunt ge zo uw gedachten opschrijven, zoals in een blog dus of in een mail, terwijl ge TV zit te kijken of een gesprek aan het voeren zijt, en OK, hier en daar staat dan wel een foutje, maar meestal weet ik zelfs dát en dan gaan mijn vingers automatisch naar de backspace toets om dat te verbeteren.
Soms lijkt het dan alsof mijn vingers een eigen leven aan het leiden zijn. Maar ik mag er dan wel niet naar kijken en er goed over nadenken, want dan is het om zeep. Dan vinden mijn vingers geen enkele toets weer en komt er alleen zever in pakskes tevoorschijn.
Het leutige aan mijn werk is dat dat veel in het Engels en Frans is en dat ik ondertussen ook al een aardig ‘mondje’ Frans en Engels blind kan typen. Want vergis u niet, het is niet omdat ge in één taal kunt blind typen, dat dat automatisch in een andere taal ook lukt … allez, bij mij ging dat toch niet automatisch 🙂
ik heb ook ooit zo’n cursus gevolgd en vind het ook reuzehandig 🙂 En zoals je zegt, je mag er niet te veel bij gaan nadenken. Toch best gek eigenlijk.
Ik vind dat ze dat een verplicht vak zouden moeten maken in het basisonderwijs! Dan leren ze dat nog vanzelf en op een redelijk rustig tempo!
Dat heb ik altijd zo gek gevonden, dat ik in het Nederlands en het Engels zo vlot kan typen maar dat dat in het Frans, Duits en Spaans een heel stuk trager gaat. Maar nu ik erover nadenk zijn bepaalde lettersequenties in woorden die je vaak gebruikt zo’n beetje ingestudeerd, en zijn ongebruikelijke opvolgingen van letters (zoals in anderstalige woorden) moeilijker.