Dit jaar zijn er twee communiefeesten: vandaag van mijn neefje/metekind. Zondag is het de beurt aan mijn achterneefje. Louis heeft ook nog een feest tegoed, maar dat is geen communiefeest wegens niet gedoopt en al.
Zoals altijd was het weer goed: familie, vrienden en lekker eten. Meer moet dat niet zijn. Het weer deed zelfs mee om er een prachtige dag van te maken, zodat het zeer geslaagd was.
Nochtans was de feestdag niet zo goed begonnen want de eerste communieplechtigheid heb ik gemist, of toch grotendeels: Anna besloot om een beetje lastig te zijn zodat ik na 25min noodgedwongen de kerk heb moeten verlaten, nagekeken door alle bezoekers dus en ik kan het u zeggen, voor zo’n eerste communieplechtigheid zit zo’n kerk toch nog altijd goed vol.
Het heeft 40min geduurd vooraleer ze gekalmeerd was. 40min krijsen en huilen en stampen en doen. Ontroostbaar was ze. Na 5min wou ik het de voetgangers niet meer aandoen en ben ik met haar in de auto gaan zitten. Uiteindelijk is ze 5min voordat de dienst gedaan was toch nog gekalmeerd en heb ik het kunnen bekomen dat ze stopte met wenen. Eens we terug bij broers en zus en de rest van de familie waren was het alsof er nooit iets gebeurd was: ze was weer haar lieve, zonnige zelve.
Driejarigen! Pff!
Tja…. het gaat over? Maar dat wist je ook al 🙂