Even rustig

Zondag tot laat tellen, maandag Morrissey, opnieuw tot laat, dinsdag vergadering, uiteraard tot laat en gisteren, moet ik het nog zeggen: tot laat Tupperware hier thuis.

Deze ochtend dan, niet laat maar heel vroeg, Zelie, vergezeld door haar papa, naar het ziekenhuis brengen (niets ernstig: haar overgebleven buisje in haar oor moest verwijderd worden). Daarna de andere drie naar school gebracht en terug naar het ziekenhuis. Eens ze onder het mes was heb ik den anderen naar huis gereden om dan terug te keren en net op tijd te zijn op recovery. Tot 15u in het ziekenhuis en dan de dagelijkse routine verder gezet.

Vier nachten op een rij met een maximum van 5uur slaap per nacht. Het wachten in het ziekenhuis, dat kruipt ook niet in de koude kleren, ook al was er niets om je ongerust over te maken. Is het verwonderlijk dat ik mij uitgeteld voel?

Dus op tijd naar bed vandaag (tsien, ik heb dat nog al gezegd en het lukt dan nooit) want vanavond en morgenavond ben ik thuis, maar zaterdag wordt het weer zeer druk met de gewone routine van kinderactiviteiten, een verjaardagsfeestje in de namiddag en een optreden ’s avonds.

*schop Sandra, naar bed*