Ha! Niet ikke (alhoewel :)) maar mijn gyneacoloog.
Ik wist het wel: hij gaat normaal gezien op vakantie met zijn gezin in de paasvakantie, maar ik had er tot vandaag nog niets van gehoord dus ik hoopte dat misschien dit jaar…
Vergeet het. Hij moest mij inlichten over de “dienstregeling” van de komende weken en ja hoor: van 1 april tot en met 8 april is hij er niet en ik ben uitgerekend voor 6 april. Hij zal vervangen worden door een vrouwelijke gyneacoloog (de gyneacoloog van mijn vriendin, dus ik heb daar wel vertrouwen in) en ik ben al blij dat het een vrouw is want eerlijk gezegd: die gyneacologische bezoeken en tussenkomsten zijn niet iets waar ik naar uitkijk, laat staan dat het dan nog een vreemde man is die tussen mijn benen zal kruipen (om het een beetje oneerbiedig te zeggen).
Dus officiëel heb ik nu nog 2 weken en 2 dagen te gaan maar is mijn gyneacoloog er maar 1 week en 4 dagen meer. Ik heb nog een afspraak volgende vrijdag, den 31sten, dus een ideaal moment om dan af te komen. Nu dat nog aan het verstand brengen van een ongeboren baby want overtijd gaan (dus wachten tot na den 8sten) zie ik eigenlijk niet zitten 🙁
Ik moet zeggen: de andere drie hebben er ook rekening mee gehouden: Zelie is geboren op een maandag na het weekend waarop de gyneacoloog niet van dienst was, Louis is geboren op de vrijdag vlak voordat de gyneacoloog zijn paasvakantie nam en Jan is gewoon op een woensdag geboren. Hoop doet dus leven hé.
Mijn oudste dochter was uitgerekend voor 3 november en in die periode moest mijn gynecoloog voor 3 weken naar een congres ergens in Brazilië. Dus voor de laatste controles ook bij een collega-arts, die dan ook de bevalling zou doen. Dat was wel buiten mevrouw mijn dochter gerekend. Ze heeft braaf gewacht tot mijn gynecoloog terug was en dan nog had ze geen zin om dit aardse tranendal te betreden. Wij vonden het echter toch stilaan welletjes en op 18 november hebben we de natuur maar een handje geholpen en is zij onder ‘zachte’ dwang geboren.
Je hebt me aan het denken gezet over wie mijn bevallingen eigenlijk gedaan heeft, want ik denk niet dat ik ooit mijn eigen gynaecoloog heb gehad. Bij Thomas was het in het weekend, dus had ik iemand anders, bij Marjolein heeft mijn eigen gynaecoloog de bevalling wel begeleid (maar dat was beter geweest van niet: “doe eens door mevrouw” op kwade toon, dat hoef ik niet bij de bevalling van een baby van 4,7 kilo, die bovendien slecht begeleid was, maar breek me de bek niet open), bij Charlotte is de prof nog even komen kijken toen ze er al was en bij Ward heb ik nog een andere (vrouwelijke) prof aan de bevallingstafel gehad omdat mijn eigen gyne met vakantie was. Dus: één op vier en die ene dan nog liever niet.