Deze namiddag controle bij de dokter voor Anna haar handje en er is nog niet veel van te zeggen. Toen ze klem kwam te zitten is door de wrijving (dat denk ik toch) haar opperhuid van haar onderhuid losgetrokken geworden en nu heeft ze zo’n hele plek waardoor het lijkt alsof ze een serieuse brandwond heeft: van op haar onderarm tot en met de linkerkant van de bovenkant van haar hand.
In eerste instantie ziet het er OK uit: het vel is roze en dus is er doorbloeding, maar dat kan nog altijd keren. Time will tell.
Om de twee dagen moet ik nu het verband verversen en vrijdag hebben we opnieuw afspraak. Tegen dan zou er zeker al verbetering zichtbaar moeten zijn. Als ik voordien twijfels heb, onmiddellijk teruggaan. Niet dat ik weet wat ze zouden kunnen doen als het begint af te sterven. Op zo’n vragen kom ik wel, maar dan eens ik de afspraak verlaten heb. Dus heb ik die niet gesteld op de consultatie.
Maar we concentreren ons op de positieve dingen: Anna heeft er geen pijn meer aan. Niet in de zin van dat ze er niets aan voelt: als je er aan komt, dan doet het wel pijn. Wel in de zin dat ze haar hand normaal gebruikt en niet zit te huilen telkens ze er mee beweegt of ergens tegen botst. Dus, ze gebruikt haar handje alsof er niets aan is en nu haar vijf vingers zo goed als volledig vrij zijn kan ze er nog veel meer.
Zondagavond wordt het verband nog eens gewisseld. Ik ben benieuwd.
Het dutske. Ach, alles komt goed, San! Zeker!