Drie weken van huis weg, ik had verwacht dat Anna’s eerste avond/nacht in haar eigen bed voor problemen ging zorgen. Want de afgelopen twee weken, sinds ze uit intensieve kwam, is ze geen enkele nacht alleen geweest en als ik bij haar was, sliep ze meestal in terwijl ik naast haar in bed lag.
Vanavond dus naar bed tegelijk met Jan (ze slapen op verschillende kamers), zoals we gewoon waren voor de crash. En Anna ging gewillig naar boven, kroop mooi in haar bed, porbeerde nog wat te rekken – wat ze ook deed voor ze ziek werd – maar eens ik de deur uit was geen kik meer gehoord.
Een half uurtje later toch eens gaan kijken en ze lag heel vredig te slapen. Net alsof ze niet weg is geweest.
‘k Vraag mij af of het zo zal blijven of of er nog een reactie gaat volgen. Ik houd jullie op de hoogte.
Update: om 1u15 heeft ze dan toch besloten dat ze niet alleen wou slapen en is ze in ons bed belandt.
’t Meiske moet heel content zijn dat ze thuis is 🙂