Soms vraag ik mij toch af waar kinderen hun energie blijven halen en in ons geval geldt dat vooral voor Jan. Eén brok energie en actie. Vandaag was daar een perfect voorbeeld van.
Deze morgen had hij een voetbalmatch. Afspraak om 10u30 bij de tegenstanders en vanaf dan was het dus anderhalf uur voetballen. Ze waren maar met 5, dus ze moesten allemaal de volledige match spelen, geen kans op even uitrusten, behalve dan na de eerste helft. Maar hij stond daar het volle uur en geen spoortje van vermoeidheid.
Met evenveel energie stond hij een uur later in het zwembad om daar dan bijna een uur les te volgen, zijn oefeningen te doen rond te spartelen en zich dood te amuseren.
Na 2,5u inspanning zoudt ge misschien denken dat Jan toe zou zijn aan een rustige namiddag, maar dan kent ge hem nog niet. Toen we naar huis reden na Zelie en Louis op de scouts afgezet te hebben passeerden we voorbij de Kouter en Jan zag een springkasteel en wou er direct op. Maar we zaten in de auto en Anna was nog thuis en dus stelde ik voor om eerst de auto thuis af te zetten en Anna op te halen en dan te voet naar daar te gaan. Geen probleem voor hem dus.
Thuis eerst fruit gegeten en rond 15u15 dan stadsinwaarts getrokken richting Kouter. Hij heeft de hele weg ofwel gelopen, ofwel gehuppeld ofwel toch wel zeer stevig doorgewandeld. Op de Kouter was er dan een organisatie die iets deed voor Music for Life met allemaal spelletjes en een springkasteel en schminken en dus heeft hij nog wat energie daar kwijt gespeeld. Vandaar was het Zelie en Louis afhalen en dan terug huis, uiteraard allemaal ook te voet, vrolijk als altijd.
Toen we thuiskwamen was hij nog niet moe, absoluut niet. Hij heeft nog een beetje buiten gevoetbald en na het eten had hij nog steeds geen zin om te gaan slapen. Niet dat hij protesteerde, maar enig teken van vermoeidheid was absoluut niet aanwezig.
Los daarvan, eenmaal in bed gaf hij geen kik meer. Maar duracel kan niet tippen aan zijn energie.