Het is toch echt niet mogelijk: nog maar sinds donderdag waren er geen zieken in huis en vandaag weer twee ziek.
Deze ochtend is Michel opgestaan met pijn in zijn oor. Dat ik de dokter van wacht mocht bellen, zegt genoeg over hoeveel pijn hij had. Hij dus naar de wachtpost getrokken met het verwachtte vonnis: oorontsteking.
Deze namiddag dan nog eens een bezoekje aan mijn zus gebracht. Het was geleden van tijdens de zomer, van voor Anna haar dink, dus het werd hoog tijd. Wreed gezellig, zoals altijd. Goed bijgekletst en mijn papa kwam dan ook langs en dat was ook een tijdje geleden dat ik hem gezien had, dus ook leuk bijgebabbeld.
Maar toen werd het tijd om te eten en zat Anna nogal lusteloos aan tafel. Ze vroeg wel iets om te eten, maar eigenlijk wou ze het niet en toen ik aan haar hoofd voelde gloeide ze. Koorts genomen en lap, 38,3 °C.
Vorige week waren de meisjes nog de sterkste, maar het ziet er naar uit dat ik te vroeg gejuichd heb.