Pff. Zaterdag mochten de genodigden niets meebrengen, maar ik had wel uitdrukkelijk gezegd: DINSDAG, dan moogt, nee, moet ge maar langskomen met uw kadootjes.
En wat raadt ge? Heel veel mailtjes, een paar sms’kes en telefoontjes. Zelfs een liedje deze morgen door vier kinderstemmen. Maar kadootjes. Vergeet het. Niet één. Nul komma nul. Zelfs geen bloemeke.
En nochtans: 39 jaar, dat is toch iets om te vieren? Niet? Want nog één jaar en er staat een 4 voor. Of neen, die 4, die is er eigenlijk al, want zo lang bestaat deze blog dus vandaag.
Oh ja. Volgend jaar dan maar zekers?
En bedankt hé iedereen, voor alle lieve mailtjes en sms’kes en telefoontjes 🙂
En ook hier toch nog een gelukkige verjaardag gewenst (weliswaar zonder kadooke, maar dat heb je dus nog te goed)
Proficiat met beide verjaardagen, zij het cadeau-loos.