Nu al drie dagen na elkaar heeft Anna (denk ik) krampen ’s middags. DÃ t of ze heeft een “huiluurtje” rond die tijd.
Het lijkt eigenlijk echt wel op krampen want ze wil slapen, valt bijna in slaap of ligt nét te slapen en schiet dan plots huilend wakker met vertrokken gezichtje en opgetrokken beentjes.
Er zit dan niets anders op dan haar op de arm te nemen en proberen troosten. Jammer genoeg begint de pijn vlak voor de middag, net als het eten moet klaargemaakt worden. En dus doe ik dat met Anna op de ene arm en met de vrije arm maak ik het eten klaar.
Het is verbazingwekkend hoe rap je leert dingen te doen met één arm/hand. Ik heb het moeten leren toen ik Zelie kreeg: zij had last van reflux en dus liep ik regelmatig met haar op de arm. Ondanks dat gaat het leven door en moet “het werk” gedaan worden en dan leer je dat maar te doen met één arm.
Gelukkig duurt het “huiluurtje” van Anna niet lang: gemiddeld van één voeding tot de volgende en daarna is ze weer haar ongelooflijk rustige zelve.
Al bij al heb ik niets te klagen 🙂