Het was op TV en toen we deze namiddag bij mijn schoonmoeder waren deze namiddag zei ze nog dat ze gekeken had of ze ons niet zag, daar op het Sint-Baafsplein.
Het was deze ochtend nieuwjaarsreceptie van de Stad Gent. Een massale bedoening waar de Gentenaren altijd wel een feestje bij brouwen. De Stad voorziet in drank, het volk brengt zijn eigen hapjes mee en maakt er een fantastische receptie van.
De laatste paar jaren zijn we er altijd bij geweest. Goed in geduffeld en stampend met de voeten tegen de kou. Meestal in gezelschap van andere mensen van Het Project en daarna samen iets gaan eten. Met het zeer koude weer dit jaar zagen de meesten het niet zitten om te gaan en ik eigenlijk ook niet.
Toen ik deze ochtend opstond zag ik het nog minder zitten. De kinderen waren lastig en mijn humeur had nog een lagere temperatuur dan buiten. Ik was dus allesbehalve aangenaam gezelschap en dan val ik daar liever niet te veel mensen mee lastig.
Maar toen kreeg ik om 11u een sms van een vriendin dat zij er stond en wou ik mijn hoofd een beetje laten uitwaaien en besloot ik toch te gaan. De meisjes zagen het ook wel zitten, de jongens niet en zo trok het gehalveerde gezin naar de nieuwjaarsreceptie.
Soms moet je jezelf eens een schop onder je derrière geven en ik ben blij dat ik dat gedaan heb, want het was heel gezellig. We waren een beetje te laat, dus we hebben de liedjes niet meer meegezongen, maar we hebben wel nog kunnen genieten van een warme choco, een leuke babbel en veel vrolijke gezichten.
En zo was mijn slecht humeur ook voorbij en was de namiddag bij mijn schoonmoeder veel leuker dan hij zou geweest zijn indien ik mijzelf niet opgepakt had.
Oei, ik besefte niet dat je speciaal voor ons kwam. Gelukkig heeft het uitwaaien deugd gedaan
ja en neen: ja omdat jij gesmst had en ik dan toch iemand ging zien die ik ken, neen want eens uit mijn kot had ik er wel zin in en de meisjes ook