Met de nieuwe woonwijk hier doen de kinderen niet liever dan buiten op straat spelen. Het eerste dat ze vroegen toen we deze namiddag thuiskwamen is of ze buiten mochten spelen.
Momenteel ligt er nog zand (voor het voegen) dus hebben ze een zeer grote zandbak vlak voor de deur en ze amuseren zich rot. Daarnaast kleuren ze de straatstenen in zoveel mogelijk kleuren en rijden ze over en weer met de step en de fietsjes.
Maar wat ik het leukst vind aan het ganse concept nu is dat het niet alleen onze kinderen zijn die buiten spelen maar ook de andere kinderen die hier in de straat wonen.
Sinds de betegeling af is spelen er een paar jongens van op het eind van de straat heel veel buiten en dus hebben de onze daar al kennis mee gemaakt. Vandaag maakten ze kennis met een kindje van in de andere straat die deel uitmaakt van onze woonwijk.
Hoe warmer het wordt buiten, hoe meer kinderen van de buurt hier op straat zullen gaan spelen en binnen een paar weken zullen alle kinderen van de buurt elkaar kennen. Want dat hier heel veel kinderen in de buurt wonen, dat wisten we wel. We zagen ze alleen niet.
Door de kinderen zullen de volwassenen elkaar ook beter leren kennen (hoop ik). We kennen inmiddels al enkele buren en de meeste zijn heel toffe mensen en, afgaande op onze jaarlijkse aperitief in het park, zit de buurt vol met nog meer leuke mensen dus ik kijk er naar uit om hen (nog) beter te leren kennen.
Ja, we konden geen beter huis gevonden hebben om in te wonen.
Ja, ’t is zalig voor kinderen om in een straat te wonen waar je buiten kan spelen! Ik ben er zelfs nog blij voor als ik ze buiten zie spelen en ik ben zelf ook blij dat ik op straat kan gaan staan zonder dat ik omver gereden word.