Anna begint ’s avonds al wat langer te slapen: maandag- en dinsdagnacht telkens 4 uur aan een stuk tussen de voedingen en gisteren heeft ze zelfs 6 uur tussen twee voedingen geslapen en dan 4 uur tot de volgende. Ik heb er dus goede hoop in dat ze, net als Jan, snel haar 8 Ã 9 uur zal slapen en ik dus een volledige nacht zal hebben.
Dus toen ik haar vanavond in haar bedje legde was het de bedoeling om er zelf ook vlug in te kruipen, maar dat was buiten mijn twee zonen gerekend.
Rond 21u is Jan beginnen wenen. Michel is niet thuis vanavond dus moest ik er naartoe. Gesust, tuutje gegeven en hij sliep terug … dacht ik. Tot een paar minuten later. Opnieuw hetzelfde scenario. Dat heeft zich zo’n 5 keer herhaald tot hij dus goed wakker was. Uiteindelijk heb ik hem er eventjes uitgenomen, siroop gegeven (hij hoest nogal hard) en er terug in gestoken en, wonder boven wonder, sindsdien heb ik hem niet meer gehoord.
Het was ondertussen 22u en ik maakte mij op om eindelijk te gaan slapen maar ik hoorde opnieuw geween: Louis deze keer. Naar boven, getroost (hij was eigenlijk niet echt wakker), stil, terug naar beneden en een beetje later: opnieuw. Enfin, lang verhaal kort: ik heb er hem 5 minuten geleden ook maar uit gehaald om hem te troosten en zeker te zijn dat hij nu wel wakker was.
Hij is nu net opnieuw gaan slapen en ik ga nu voor de derde keer proberen in mijnen nest te kruipen. Van de 6 uur die Anna gisteren geslapen heeft blijven er nu nog een goede 3 over (Ã ls ze al 6 uur zal slapen vanavond).
Dus op hoop van zege dat Zelie nu niet begint te wenen 🙂