Vandaag (nog een keer) van jobinterview gedaan, deel 2. Met voorbereiding en dan mondeling en alles en veel vragen te beantwoorden.
En naarmate het interview vorderde begon mijn stem meer en meer te trillen. Op een bepaald moment dacht ik echt dat ik ging beginnen piepen of blijten.
Wat dus zeer, zeer bizar is, want normaal gezien wordt ik dus minder zenuwachtig naarmate het inteview vordert. En ik voelde mij ook niet meer zenuwachtig, maar mijn stem zei duidelijk iets anders.
Ik heb het weer onder controle gekregen, daar niet van, maar leuk is anders. Het deed mij denken aan die keer dat ik lag te daveren en ik ook niet begreep waarom.
Misschien een tipje voor bij het solliciteren… het is worD ik … zonder t…
Dt is mijn sterkste kant niet, maar op sollicitaties lees ik wel na wat ik geschreven heb, in tegenstelling tot hier 🙂