Vroeger was onze relatie duidelijk omlijnd: Michel de huismus, ik de uitgaander. Hij bleef thuis, ik zette de bloemetjes buiten met mijn vriend(inn)en. Simple comme bonjour.
Toen we kinderen kregen was dat nog beter: nooit een babysit nodig als ik uitnodigingen kreeg uit mijn vriendenkring want Michel bleef toch liever thuis.
Waarom oh waarom kreeg hij het toch in zijn hoofd om sociaal te worden 🙂
’t Is nu de omgekeerde wereld: hij gaat uit tot een gat in de nacht (zogenaamd aan het vergaderen) terwijl ik moederziel alleen bij de kinderen achterblijf.
Gisteren dacht ik toch nog eens uit te gaan maar mijn moederhart kon het niet verdragen om mijn dochter zo te zien: het was overduidelijk te veel voor haar en ze had dringend nood aan rust en slaap. Dus om 22u30 ben ik dan maar huiswaarts getrokken om, juist, moederziel alleen bij de kinderen achter te blijven (oké, het was technisch gezien maar één kindje en eens we thuis waren heb ik haar niet meer gehoord én momenteel kan niemand anders lang voor haar zorgen wegens borstvoeding, maar toch :(). Michel daarentegen heeft het tot 4u30 getrokken.
Maar ik zweer het, eens Anna de nacht doorslaapt neem ik mijn wraak: uitgaan tegen de sterren op. Allez, tenminste als ik er de energie toe vind…
Sandra,
Heelder nachten achtereen zullen we uitgaan ! De mannen zullen het geweten hebben !
En btw : thanks om me met jouw fantastische dochter te laten paraderen. Dat ze zo van hand tot hand gegaan is, zal er mss. geen goed aan gedaan hebben, maar ik vond het wel wel heerlijk.
Het paraderen heeft absoluut geen slecht gedaan hoor en: graag gedaan, Anna vond het duidelijk ook heerlijk 🙂
*neemt haar agenda*
De Gentse Feesten, zou dat schikken, juffrouw Pattyn?
Michel heeft me immers toevertrouwd dat hij “daar niks aanvindt”.
Anna is een fantastisch kindje! Ik vond het ook leuk om er mee te paraderen! 🙂 En ja, we laten in de GF Michel eens thuis!
Gentse Feesten here we come!!