Vandaag is Jan voor het eerst jaloers geweest op Anna.
Anna en ik lagen deze namiddag te slapen in mijn bed toen Michel met een pas wakker geworden Jan in de kamer kwam. Toen Jan merkte dat ik niet alleen lag en dat Anna in de weg lag opdat hij bij mij zou kunnen kruipen keek hij heel boos. Hij probeerde langs alle kanten om toch bij mij te komen en ik moest hem telkens weghouden van bij Anna zodat hij toch niet op haar zou kruipen.
Uiteindelijk heeft Michel Anna bij hem gepakt en kroop Jan dicht bij mij, doodcontent.
Eigenlijk mag ik het hem niet aanrekenen: Jan worstelt een beetje met een ochtendhumeur als hij wakker wordt (ook al is het dan namiddag). Genen die worden doorgegeven … en het zijn niet de mijne 🙂