Een ‘oef!’ die waarschijnlijk te horen was van kilometersver. Zo een ‘oef!’ heb ik rond 15.00u geslaakt, want toen was het verjaardagsfeestje van Jan gedaan en waren wij thuis.
We zaten sinds 10.30u in Pretland met 14 kinderen (waaronder ons eigen 4, dus 10 vriendjes en dat valt al bij al mee). Bij aanvang viel dat allemaal nogal mee. Niet te druk. Niet te luid. Kinderen hadden plaats. Het was leuk. Toch alleszins voor de kinderen.
Tegen 14.00u was het hek van de dam. De tafels stonden gedekt voor een kleine 30 feestjes, waarvan er ongeveer 6 begonnen in de voormiddag, zoals het onze. De rest kwam dus in de namiddag, en dat hebben we mogen horen.
Toen de ouders eindelijk om hun kinderen kwamen had ik bijna geen stem meer en was ik bekaf. Maar het belangrijkste is dat Jan een fijn feestje heeft gehad, dat de kinderen ook een leuk feestje hebben gehad, dat er geen problemen zijn geweest.
Maar ik ben ongelooflijk blij om in mijn zetel te zitten en zie er enorm tegenop om eruit te komen om de kinderen eten te geven en in hun bad te steken. Straks toch even op mijn tanden bijten en dan rust voor de rest van de avond.