Louis en ik gingen brood halen: ‘onze’ bakker is gesloten op woensdag en donderdag en de bakker om de andere hoek is reeds in verlof, dus moesten we het centrum in.
Onderweg passeerden we Mieke en daar stonden nu toch niet de meest leuke schoenen in de etalage zeker? Dus sleurde ik Louis mee naar binnen om de prijs te vragen. Eens binnen deed ik eindelijk wat ik al maanden (of is het jaren? Hoe lang bestaat die winkel wel al niet) wou doen en snuisterde op mijn gemak rond. We vonden een eggling voor Louis en zagen ongelooflijk wijze spulletjes die ik, had ik een onbeperkte bankrekening, zeker zou gekocht hebben en vroegen uiteraard de prijs van de schoenen (die ik later ga passen ̩n kopen Рdat weet ik al zeker Рals ik mijn steunzolen meeheb).
Terwijl we een praatje maakten met de verkoopster en zij onze aankopen inpakte kwam er een dame zeer doelbewust naar de toog gestapt alwaar zij vroeg of, als zij zich parkeerde onder de Vrijdagmarkt, het ver was naar het Gravensteen? De verkoopster zocht nog even naar het plannetje in haar hoofd en zei dat het zeker niet verder dan 10 minuten ver was. Ik draaide mij en wou aanvullen dat het amper een paar minuten was toen ik oog in oog stond met niemand minder dan TINE EMBRECHTS.
Bizar genoeg voor mij heb ik mijn kalmte kunnen bewaren en ben ik niet uitzinnig beginnen kwijlen, want Tine is toch één van mijn allerfavorietste actrices ooit. Ik heb haar gewoon kort gezegd hoe ze best kon lopen vanaf de Vrijdagmarkt en heb dan zeer normaal verder gedaan alsof er niets aan de hand was.
Maar hoe cool is dat niet! Tine Embrecht of all people! Zo wijs! En ze is nog knapper in het echt dan op TV.