Het begin van het einde is hopelijk aangebroken. Touch wood zeggen ze zo.
Vanacht heeft Anna de nacht doorgedaan: geslapen van 21u30 tot 8u30 deze morgen. OK, het waren uitzonderlijke omstandigheden en gisteren (op haar feestje) heeft ze eigenlijk wreed weinig geslapen, maar hoop doet leven.
De laatste weken, sinds mijn vorige post hierover, sliep ze al langer: variërend tussen de 7 en 8 uur. Vorige nacht heb ik haar gehoord na 8 uur: ze maakte haar geluiden alsof ze wakker kwam (gekruin, half geween en zo) maar is dan blijkbaar stilgevallen en ze heeft dan dus doorgeslapen.
Ik hou nu mijn vingers gekruisd dat het niet eenmalig is. Ik verwacht nu niet direct dat het definitief is (toen ze van 3 uur slapen naar 6 uur ging en daarna naar 8 uur, was dat ook van één nacht wel, de volgende niet, dan weer drie nachten, nog eens niet en uiteindelijk altijd), maar wel dat het meer en meer gebeurd zodat ik haar binnenkort kan verhuizen naar haar (en haar zus haar) kamer.
Een gedachte over “Doorslapen II”