Deze ochtend Zelie afgezet aan het station: ze is aan haar eerste week kamp begonnen.
Ze is nu met de scouts weg naar Roosdaal tot vrijdag. Vrijdagvoormiddag mogen we haar gaan halen en eens terug mag ik beginnen wassen en strijken zodat alles proper zal zijn tegen zaterdagnamiddag als ze weer vertrekt voor een week naar De Panne.
‘k Was met een andere mama aan het praten die al een paar traantjes gelaten heeft: bij haar was het de eerste keer dat haar dochter alleen wegging. Zelf heb ik nog geen traantjes moeten laten (’t is ondertussen al het derde jaar dat Zelie er ‘alleen’ opuit trekt), maar mijn hart krimpt nog steeds ineen als ik haar zo zie vertrekken.
Zorgen maak ik mij niet: we kennen de leiding ondertussen al een beetje en ik heb er het volste vertrouwen in. En dat Zelie haar rot gaat amuseren weet ik ook 200% zeker. Maar uiteindelijk is ze nog altijd onze kleine meid.
Nu rap een kaartje schrijven zodat ze voor ze terugkeert nog post ontvangt.