Anna natuurlijk. Niet. Te. Doen.
Op de controle van Kind & Gezin vorige week zei de dokter ook al dat, moest ze niet weten dan Anna nog maar drie maand was, ze zou denken dat ze ouder was. Niet zozeer qua uitzicht, alhoewel Anna niet bij de kleintjes hoort, eerder qua doeningen.
Babyhouding vind ze helemaal niet leuk. Rechtop op de arm of op de schoot daarentegen. En draaien en keren en hijsen dat ze doet.
Als ik haar in haar park leg verkent ze alle hoeken en maakt een aantal draaien van 360°. Ze is dus al helemaal niet meer te vertrouwen op haar verzorginsmat of ongebonden in haar relax: ze stampt en wrikt er zich binnen de kortste keren af/uit.
Deze ochtend lag ze naast mij in de zetel, VLAK naast mij, en heeft ze het zo ver gekregen dat ze bijna op de grond lag, hoofd eerst. Had ze dus niet vlak naast mij gelegen, dan had ik haar nooit meer op tijd kunnen tegenhouden.
Wreed madam, ons Anna. We gaan er nog wat mee meemaken.
Hehe, toch leuk om te zien dat elk kind helemaal anders ontwikkelt, volgens hun eigen voorkeuren… Ons Fien heeft duidelijk voorkeur voor kijken, want dat kan ze ondertussen al als de beste (als ze al beter zou kunnen pakken, zou ze boekjes verslinden denk ik), maar rondkruipen en zo, da’s er nog niet echt bij…
O, o, dat wordt nog wat met Anna. Bij ons was Nr. 4 ook by far de beweeglijkste, de drukste, de rapste met alles. Dat belooft!
Ik *vrees* ook het ergste: ze pakt ook al de speelgoedjes boven haar hoofd en grijpt haar rammelaar al goed vast. En slapen is ook niet echt aan haar besteed 🙂