Zelie is altijd de eerste geweest om zich als vrijwilliger op te werpen voor shows en zo. Een beetje in de schijnwerpers staan deerde haar niet, integendeel.
Daar begint blijkbaar verandering in te komen. Ze wordt zich blijkbaar meer en meer bewust van haar omgeving en hoe dingen al dan niet overkomen: ze wordt begod beschaamd.
Vandaag bijvoorbeeld. We keken naar een voorstelling van het Puppetbuskersfestival en bij één van de optredens werd aan Louis gevraagd om iets te doen. Geen probleem, hij op dat podium en gedaan wat gevraagd werd. Het probleem was dat de vraag in het Italo-english werd gesteld en daar waar hij het eerste deel begrepen had (veel gebaren en woorden die eigenlijk een beetje internationaal waren), begreep hij het vervolg niet en ging hij al van het podium voor hij gedaan had.
Zelie zo rap als tel op dat podium om te doen wat nog gevraagd werd. Maar eens dat gedaan was keek ze om (de mensen waren aan het lachen) en bleek ze te beseffen waar ze was en kon ze niet rap genoeg van dat podium af zijn. Ze kwam rechtstreeks naar mij en probeerde zich achter mijn rug te verschuilen.
Kleine meisjes worden groot …