Ons Anna

Gisteren is ze vier maand geworden. De tijd vliegt.

Ze groeit als kool en dagelijks zie je haar nieuwe dingen ontdekken.

Grijpen is (zo goed als) geen probleem meer: ze kijkt geconcentreerd naar hetgeen ze wil vastgrijpen, bestudeert haar handjes en doet dan een zeer goede hand-oogcoördinatie om het beöogde object vast te grijpen. Negen op tien heeft ze het vast.

Ze rolt van haar rug op haar buik en terug op haar rug. Niet altijd volledig gewild maar meestal wel, vooral op haar buik draaien.

Haar speelmat is dus een zeer interessante plaats voor haar: er zijn zowel speeltjes boven haar hoofd als op de zijkanten en onder haar. Gelijk hoe ze draait, er valt wel iets te beleven.

Wreed wijs want dat kan haar dan toch een tijdje bezighouden voor ze zich begint te vervelen.

Ze brabbelt soms de sterren van de hemel maar kan evengoed urenlang stil zijn.

Mensen in het algemeen vind ze wreed interessant en (voorlopig toch) ze is helemaal niet vreemd. Ze zit graag op de arm en lacht gewillig naar elkeen die een beetje vriendelijk doet. Om haar te laten schaterlachen moet je gewoon onder haar kin kietelen.

Maar net zoals toen ze nog in mijn buik zat, doet ze eigenlijk maar iets als het haar uitkomt: wil ze niet babbelen dan zal je er ook geen geluid uitkrijgen. En geef je haar iets om te grijpen en ze heeft geen zin, dan doet ze zelfs geen poging en zal haar handje niet opendoen als je het ertegen houdt.

Kortom, ’t is een echt schatje met een volledige eigen willetje.