Onze Louis is nogal zot van dinosaurussen. Hij kreeg voor zijn verjaardag een Triceratops en hij is er dol op.
Jan ook ondertussen. Er is al gevochten geweest om dat beest. Uiteraard ligt hij er veel gewoon bij terwijl er niemand naar kijkt, en uiteraard wordt er alleen om gevochten als hij aan de ene opgevallen is en hij ermee wil spelen zodat, uiteraard, de andere er net op dat moment ook mee wil spelen 🙂 Het gewone dus.
We spraken er dan ook al een tijdje over om een bezoek te brengen aan het Museum voor Natuurwetenschappen in Brussel, waar de Iguanodons van Bernissart staan.
Naar het weerbericht gekeken en gezien ze voor vandaag regen gaven vonden we het de uitgelezen dag om een bezoekje te brengen.
Deze namiddag dan naar de trein getrokken, tot grote vreugde van vooral Jan. Hij kon er niet van over dat we met de trein zouden weggaan. Trein naar Brussel Noord, overgestapt naar Brussel-Luxemburg, en op 5 minuten wandelen daarvandaan is het museum. Gemakkelijker kon niet.
Het hele museum was uiteindelijk een succes. De dinosaurussen, maar ook de zaal met de walvisskeletten en zeker alle zalen met allemaal soorten opgezette beesten. De ene vonden ze nog wijzer dan de andere. Waar ze vooral plezier aan beleefden en het langst bleven rondhangen was de benedenzaal met Beestige Buren: een zaal over de beestjes die bij jou (en mij) in en rond het huis leven, zowel in de stad als op het platteland.
Het was een kort bezoekje van ongeveer een uur, maar uiteindelijk niet té kort voor de kinderen. Voor herhaling vatbaar … als ze wat ouder zijn en een beetje meer geduld kunnen opbrengen zodat ze de uitleg ook willen horen of lezen.
En de regen? Die hebben we niet gezien. Nog altijd bloedheet toen we vertrokken en even warm toe we terugkwamen. Nochtans heb ik op het nieuws vanavond gezien dat er in West-Vlaanderen al meer dan een beetje regen gevallen is. Wij wachten nog altijd.