Zaterdagochtend moest Zelie de deur uit om brood te halen (jaja, ze is ondertussen groot genoeg om dat alleen te doen) en ik vond zo direct mijn sleutels niet dus deed ik de deur open met Michel de zijne.
Verder had ik ze niet meer nodig dus stond ik er niet echt bij stil: mijn sleutels hebben drie vaste plaatsen, dus ver zouden ze niet zijn.
In de namiddag moest ik Louis tot bij mijn vriendin E. brengen want hij zou daar een nachtje gaan logeren. Ik kijk dus op de vaste plaatsen: geen sleutels. Nadenken over wat ik de avond ervoor gedaan heb en mijn stappen herzet … geen resultaat. Michel erbij geroepen en met ons tweeën alles ondersteboven gekeerd … geen resultaat. Mijn sleutels waren verdwenen. Onvindbaar.
Een grote miserie. Niet zozeer om de huissleutel en zo, maar voor de sleutel van de auto. Sinds de diefstal van mijn handtas vorig jaar rijden we met de reservesleutel, of m.a.w. we hebben geen dubbel meer.
Mijn vriendin gebeld dat we dus Louis niet konden brengen en ze is hem dan maar zelf komen halen. We spraken af dat ze hem dan zondag ook zou terugbrengen om dan samen nog even naar de Patersholfeesten te gaan.
Zondag de sleutels ook niet gevonden en dus nagedacht over welke sleutels ik nu kwijt was en dus moest laten bijmaken. Het moest allemaal toch wachten tot maandag dus zonder veel zorgen naar de Patersholfeesten getrokken.
In de namiddag dan afgesproken met Michel’s ouders om naar de feesten te gaan. Eerst een beetje gewinkeld en toen we buiten waren en de kinderen aan het verzamelen waren keek mijn schoonmoeder naar haar handtas en vroeg wiens sleutels eraan hingen? En ja hoor, aan de riem van haar tas hingen mijn sleutels. Zomaar. Plots. Niemand had iets gezien of gehoord.
Eerste reactie van onze Jan: met uitgestrekt handje riep hij “mijne sleutels” dus ik vermoed dat we nu wel weten wie ze weggestoken heeft. Waar is nog steeds de vraag. Want alles wat we bij hadden (buggy, verzorgingstas, …) hadden we grondig doorzocht.
Het belangrijkste is dat we ze terughebben. Maar kinderen kunnen dingen echt wel zeer goed verstoppen.
Altijd spannend met kinderen. Ik kan me herinneren dat ik ook zoiets gedaan heb (met sleutels spelen en in de trommel van de wasmachine gelegd omdat dat zo’n leuk geluid maakte – blingbling) en mijn ma zo zenuwachtig werd toen ze ze niet kon vinden dat ik ze niet meer durfde vertellen waar ze lagen… ha!
Heb onlangs ook zo vreselijk moeten zoeken, en Wolf dan maar afgehaald bij de onthaalmoeder met de buggy in de regen. Fijn. Bleken ze in een kast te liggen op ooghoogte van Wolf, dus rara, hoe zouden ze daar gekomen zijn ?