Dat was ongeveer het eerste dat Jan kwam zeggen toen hij deze ochtend aan bed stond. Zijn boeken lagen allemaal op de grond en er was iets met een doos en kaders die er lagen.
‘Papa zal er misschien tegen gebotst zijn toen hij vannacht opstond’. Ik dacht er verder niet veel bij na.
Ik weet niet hoe lang het geduurd heeft voor ik door had dat niemand ergens tegen gebotst was. Dat de schoolboeken met opzet op de grond gegooid had. Dat de boekentas, waar die boeken inzaten, verdwenen was.
Verder kijken en dan doorhebben dat er meer dingen ‘raar’ zijn tot de frank valt: er is ingebroken en het is niet het enige dat anders is. Mijn handtas ligt uitgegoten in de gang: Kindle op de grond, portefeuille weg. Boven ontbreken 3 laptops. Beneden hebben ze Louis zijn laptop ook mee (en zijn portefeuille blijkbaar). Al Michel zijn fotomateriaal is verdwenen …
Het is maar materiaal. Momenteel zit ik nog zo niet mee. Alles wordt gerationaliseerd. Er is geen lichamelijke schade. Iedereen is gezond. We zijn niet wakker geworden met een wapen tegen ons hoofd. Hopelijk blijft het daarbij en krijg ik straks/morgen/later mijne weerslag.
Maar kijk, nog iets dat we een keer hebben meegemaakt.
O, wat akelig. 🙁 Het materiaal is vervangbaar, maar het idee dat er vreemden in je huis geweest zijn om je te bestelen, terwijl jullie sliepen. Brrr.
Mijn nekhaar komt recht bij het lezen. Toeme toch, klootzakken. En ja kon idd erger maar het blijft gvd balen (en creepy dat er vreemden in huis waren terwijl jullie sliepen) 🙁
pfff niet leuk en verschieten denk ik, je geloof in de goedheid van de mens weer wat minder