Verkeersagressie

Zondag een mooi staaltje meegemaakt. En de kinderen ook, jammer genoeg.

De kinderen en ik gingen een boodschap doen. We stonden op de hoek van de straat, in ons woonerf, klaar om over te steken, toen ik een auto (te rap) hoorde aankomen. Rap de kinderen achteruit geroepen en toen de wagen passeerde een klein teken met de hand gedaan van “een beetje trager aub”.

Zo rap als tel stond die wagen stil: midden van de straat, bestuurder eruit en hij begon te roepen tegen mij: hij reed niet te rap, en wie dacht ik wel dat ik was, was ik misschien de verantwoordelijke van de straat en de straat is geen speeltuin dus houdt uw kinderen bij, etc.

Ik stond er maar zeer verbaasd naar te kijken en telkens die meneer een beetje adem haalde probeerde ik zo rustig mogelijk op zijn vragen te antwoorden (dat als hij maar 20 km uur reed, hij eens dringend naar zijn garage moest; ik ben bewoonster en neen, niet de straatverantwoordelijke maar wat heeft dat nu voor belang; dat in een woonerf de kinderen op straat mogen spelen en dat hij zich moet aanpassen; . ..).

Uiteindelijk begon hij te roepen dat ik moest kalmeren (maar ik ben kalm meneer). Hij heeft het maar opgegeven en is dan maar weer in zijn auto gestapt, heeft zijn deur zwaar dichtgeslaan en is met bijna gierende banden de straat uitgereden.

Dit alles nam plaats onder het oog van de politie die, geheel toevallig, bij een buur moest zijn. Ze hebben de hele uitwisseling gadegeslaan en niets, maar dan ook helemaal niets gedaan of gezegd. De politie, uw vriend.

De beste reactie kwam eigenlijk van Zelie. Eens de mens weggereden was keek ze nogal verwonderd naar mij en zei “Maar mama, gij waart toch kalm?”.

Tja, ik kon dat enkel beamen.