Ik dacht dat de volgende stap van Anna ging zijn dat ze zou beginnen kruipen, maar neen hoor: vandaag heeft ze zich voor het eerst zelf opgetrokken tot staan in haar park.
Niets gehoord of zo. Ik was bezig haar eten aan het maken en zij zat rustig te spelen in haar park en toen ik op een bepaald moment omkeek stond ze vrolijk recht. Ik vroeg me af of ze spel zou maken om weer neer te kunnen zitten (de andere drie konden zich eerst rechttrekken, maar dat weer neerzitten was een stuk moeilijker en kwam later) maar neen hoor. Terwijl ik verder kookte heeft ze zich zonder boe of ba weer zelf neergezet en toen ik de volgende keer weer keek zat ze weer rustig te spelen.
Van Zelie en Jan herinner ik me de eerste keer niet zo goed meer. Vermoedelijk omdat ze dat ook zonder veel kabaal hebben gedaan. Louis daarentegen…
De dag dat hij zich rechttrok zag ik het aankomen. Rap rap de camera erbij gehaald en beginnen filmen. 20 minuten heeft dat geduurd. 20 minuten roepen, protesteren, wenen, kreunen. Ongelooflijk. En blij dat hij was toen het eindelijk gelukt was en hij op zijn beentjes stond. Fantastisch.
En zo is ons meisje ondertussen weer een stapje dichter bij het peuterzijn.