Wallen

De wallen onder mijn ogen zullen weer aanzienlijke proporties aannemen de komende dagen: Anna haar derde tandje (snijtand linksonder) komt erdoor.

Het resultaat sinds gisteren: ik ben haar uitzonderlijk ’s middags gaan ophalen en de hele dag, tot ze ging slapen, wou ze mij (letterlijk) niet loslaten. Nu, ze heeft mij wel moeten loslaten (eten, verversen, omkleden, …), maar telkens ik haar ergens neerzette was het drama tot en met.

Dat het een tandje was, was initieel nog niet echt duidelijk: ik dacht gewoon dat ze niet goed genoeg geslapen had en dus moe was. Tot ik haar ’s avonds in bed ging steken en zag dat ze een bloedrode wang had: toen begon het te dagen.

Gehoopt dat het toch niet dat was want in de verhuis had ik mijn ‘kinderapotheek’ niet meegebracht. Dus geen pijnstillers of -verzachters, geen koortswerende middelen (ze voelde een beetje warm), … niets.

Bedje binnen en geen enkel probleem: onmiddellijk in slaap gevallen. Toch doodmoe, dacht ik opgelucht, en ging met een gerust hart zwemmen met Louis (die het uitstekend doet trouwens).

Toen ik terugkwam zat Anna zielig te wezen op papa’s schoot. Blijkbaar had ze nog een half uurtje geslapen en was ze huilend wakker geworden. Direct toen ze mij zag begon ze weer te neuten. Ik heb haar dan maar overgepakt, er even mee rondgelopen en nadat ik Louis en Zelie in bed had gestoken Anna er ook weer ingelegd. Opnieuw zonder probleem: ze viel als een blok in slaap.

Tot 00u30: krijsend is ze wakker geworden, voelde gloeiend heet aan (maar dat kon ook van te warm toegedekt geweest zijn) en ze had duidelijk pijn.

Grandpère is zo lief geweest om in de auto te springen en de ‘kinderapotheek’ thuis te gaan halen. Tegen dat hij terugkwam was Anna haar temperatuur al weer normaal (dus effectief te warm toegedekt geweest) maar haar pijn was er duidelijk nog altijd. Suppo gegeven, opnieuw in bed en opnieuw direct ingeslapen.

De hele verdere nacht is ze zeer onrustig gebleven: nog drie keer heb ik er haar moeten uitpakken om haar te troosten, maar ik kon ze na een paar minuutjes ook onmiddellijk weer neerleggen en ze viel direct weer in slaap. Tussen die drie keer is ze nog een paar keer half wakker geworden en kon ik haar met een zacht “sssst, mama is hier” weer laten inslapen.

Vandaag heb ik dus een paar mooie wallen onder mijn ogen en tot het tandje er volledig doorzit vrees ik voor nog zo’n paar nachten.

Hoeveel tanden komen er nu ook weer in zo’n kindermondje 🙁