Verhaaltjes

Ik had ergens gehoopt eraan te ontsnappen, maar het is blijkbaar niet gelukt. ‘k Ga alleszins mijn best doen, maar zeer literair ben ik jammer genoeg niet aangelegd, alhoewel, één of twee zinnen, dat moet me toch wel lukken zeker.

Dank u eitje 🙂 Voor verduidelijking: de regels hier.

Positief verhaal:

Petra trekt de deur van het herenhuis dicht. De wind woelt wild door haar blonde haren, in de verte grommen de onweerswolken. Ze kruipt weg in de bontkraag van haar dikke winterjas en versnelt haar hooggehakte pas in poging de eerste dikke regendruppels voor te blijven. Ook het gebrek aan tijd jaagt haar op want over een kwartier al begint die opera van Puccini. Petra beseft dat maar al te goed en holt nu echt door de stad, die door de regen een zilvergrijze tint heeft gekregen. Ze wil immers de man die in de foyer van het operagebouw op haar zit te wachten, niet nodeloos irriteren. Een eerste indruk is belangrijk, daar is Petra zich zeer van bewust. Zijn profiel op de dating-site vermeldde dat hij op stiptheid stond, en op een vreemde manier had eigenlijk net dát haar in hem aangetrokken. Het was niet van haar gewoonte om via het internet met vreemden af te spreken, maar op aanraden van haar zus had ze haar vooroordelen even opzij geschoven. Hier stond ze dan, aan het druipen in de foyer, en zowel nieuwsgierig als zenuwachtig rond zich aan het kijken.
Rechts van het loket stond een man ook zenuwachtig rond te kijken en in zijn handen te wringen. Zou hem dat kunnen zijn?

Negatief verhaal:

Petra trekt de deur van het herenhuis dicht. De wind woelt wild door haar blonde haren, in de verte grommen de onweerswolken. Er stopt een rode auto naast haar en de man aan het stuur vraagt naar de dichtsbijzijnde kruidenier. De man doet haar denken aan die beeltenissen van oude staatsmannen. Zo van die mannen met stijve kragen, strak gecoiffeerde haren en licht toegeknepen ogen. Vanuit haar ooghoek ziet Petra hoe er een boom valt op het huis twintig meter verder. Een gillende peuter loopt de voordeur uit, de straat op, enkel gekleed in een pamper. Toen Petra jonger was, had ze iets met grote mannen. Het maakte niet uit hoe ze eruit zagen, als ze maar groot genoeg waren, dook ze er zo de koffer mee in. Toekomstdromen heeft ze nooit gehad, het enige waar ze kon aan denken, was het nu. Als ze het nu maar goed heeft, meer interesseert haar niet.
Een rukwind passeerde en rukte haar rok aan flarden waardoor haar onderlijf nu volledig ontbloot was.

Voila. Trekt er uwen plan mee Steven en An (en smijt het astenblief niet terug :)).