Dat Anna niet in haren haak is, wist ik al. De laatste nachten slaapt ze zeer onrustig en komt ze vaak, zij het heel kort, wakker. Eergisteren was ze al lastig en wou (zeer moeilijk tot) niet slapen.
Gisteren was het blijkbaar niet veel beter. ’s Voormiddags zou ze nog geslapen hebben maar in de namiddag kregen ze haar er met geen stokken in. En maar lastig zijn en maar wenen.
Enfin, ik zou het niet echt weten want ik was aan het werk: papa en mamie hebben me dit verteld. Niet dat ik ze niet zou geloven. Zoals ik al zei: eergisteren was ze al lastig en wou ze (zeer moeilijk tot) niet slapen.
Toen ik gisteren dan thuiskwam zat ze bij papa op de schoot en verspreidde er zich een reuzegrote glimlach rond haar lippen toen ze me zag. Maar eens ik haar opgepakt had kon ik haar met geen stokken meer van mij af krijgen: telkens ik maar een poging deed om haar neer te zetten begon ze hartverscheurend te wenen.
Ze hoest wel, maar niet overdreven, en heeft geen koorts. Ze is (soms) wel vrolijk en actief. Echt ziek is ze dus niet. Wat wel, dat is de vraag. Ik opperde dat ze misschien gewoon haar mama had gemist …
Maar misschien dat het vandaag (iets) beter gaat want vannacht heeft ze voor het eerst in dágen rustig doorgeslapen zonder wakker te worden (en mij dus wakker te maken). Ik hoop dus dat dit een teken is op beterschap.
Ik zal het vanavond wel horen zeker … of vanmiddag al per e-mail 🙂