Ik had gezworen dat, als de kinderen niet meer ‘ziek’ waren, ik de laatste dagen van de vakantie eropuit zou trekken. Zelie is gestopt met klagen, Louis loopt er niet meer doodmoe bij en Anna is weer haar vrolijke zelve (met Jan is er nog niets geweest – hout vasthouden) en dus hebben we vandaag dan ook een uitstapje gedaan.
Het was hoognodig ook want ze begonnen alledrie nogal lastig te lopen en voor we vertrokken deden ze niets anders dan ruzie maken. Just one of those days.
Eens de deur uit werden ze weer de brave zieltjes die we gewoon zijn. De voormiddag was nog een beetje rondrijden voor vanalles, maar vanaf de middag begon dan onze dag.
Eerst zijn we ‘op restaurant’ gaan eten. Ze hebben zich allevier voorbeeldig gedragen en zijn zeer braaf geweest. Eerste deel geslaagd dus.
Daarna zijn we naar de zee gereden. Ik wou het hen niet vertellen en liet het aan de kinderen over om te raden waarheen we reden. Dit bracht eerst een paar boze blikken op van Zelie (een aardje naar haar vaartje en doodnieuwsgierig) maar eens ze begon te raden had ze er dolveel plezier in.
Louis en Jan lieten haar maar doen en toen ze het geraden had vonden ze het alledrie een fantastisch idee.
In de voormiddag was ik eerst thuis gepasseerd om hun botjes op te pikken en eens aan zee hebben we dan de schoenen geruild voor de botten. Naar het strand gewandeld en de kinderen gingen dan pootje baden in zee.
Dolle pret en ondanks de botten, natte voeten en broeken. Niet dat ze daar last van hadden.
Daarna een pannenkoek gaan eten en een warme chocomelk gedronken om uiteindelijk de dag af te sluiten met een ritje op de go-cart. Gelukkig had ik één bakske gehuurd voor de drie want ze zijn die oefening duidelijk niet gewoon. Op die manier konden ze afwisselen wie zou pedaleren.
Een half uurtje bleek uiteindelijk meer dan voldoende en toen was het plots 17u45 en zijn we naar huis vertrokken.
Het was relatief stil op de weg naar huis. Anna viel in slaap in de auto en de drie anderen waren een beetje bekaf. Het hoeft niet gezegd dat er niet veel protest was om naar bed te gaan.
Oh, hoe zalig om “gewoon” naar de zee te kunnen rijden om uit te waaien! Ik denk dat ik toch maar werk ga maken van mijn plan om in de paasvakantie naar zee te gaan.