Morgen zou het vergadering geweest zijn van de klasafgevaardigden: de derde en laatste van het jaar.
Op de eerste vergadering had ik mij kandidaat gesteld om eens op papier te zetten wie of wat dat nu eigenlijk is, zo’n klasafgevaardigde. Wat hij doet tijdens het jaar en hoe zijn relatie is binnenin de school en ten opzichte van de ouders. Ik dacht dat dat niet moeilijk kon zijn want de andere klasafgevaardigden gingen mij hun ervaringen mededelen en ik moest dat dan gewoon verzamelen en op papier zetten.
Zoals zoveel goede bedoelingen kwam hiervan niet echt veel in huis. Zoveel reactie kreeg ik niet en bij de vorige vergadering had ik eigenlijk nog niet vet veel.
De oproep heb ik hernieuwd maar veel verwachtte ik er niet meer van en uiteindelijk heb ik mij gisterenavond opgepakt om iets ineen te steken. ‘k Heb er zo’n kleine twee uur op gewerkt maar het is mij toch min of meer gelukt.
Morgen zou immers de laatste vergadering zijn en er moest een relatief definitief document zijn tegen dan: het zou als basisinformatie dienen bij de aanvang van volgend schooljaar.
Het ontwerp heb ik dan gisterenavond naar de belangrijkste personen gestuurd (o.a. de directeur van de school) om vooraf te lezen en, eventueel, goed te keuren vooraleer ik het aan alle andere klasafgevaardigden verstuurde. Wat blijkt nu: de directeur is ziek (ik had het afwezigheidsbriefje als zien hangen op zijn deur vandaag) en de vergadering van morgen zal verzet worden.
Doorgewerkt voor niets dus, alhoewel. Mij kennende zou het anders kunnen zijn dat ik er nog niet aan begonnen was. Nu hebben we tenminste nog tijd om de nodige aanpassingen te doen én, als er alsnog mensen zouden reageren, kunnen die hun opmerkingen ook nog opgenomen worden. Positief denken dus.
 Een ander positief punt: ik kan morgen tenminste weer op tijd in mijnen nest kruipen.