Jan doet het goed op school. De juffrouwen spreken vol lof over hem en je ziet het ook hoe hij zich ontwikkelt.
Toen hij begin dit jaar begon was hij amper 2,5 jaar: hij is van 18 februari dus hij was twee weken voor de aanvang van het schooljaar 2,5 geworden en, mits hij zindelijk zou zijn (en dat was hij ook), mocht hij dus op 1 september beginnen.
Je zag toen dat hij toch de jongste was en zo een klein manneken in dienen hoop.
Maar ondertussen is hij dat al lang niet meer: hij is één van de haantjes de voorste en doet meer dan goed mee met ‘den hoop’. Hij moet zeker niet onderdoen van de drie-jarigen (allez, de kindjes die drie waren voor het nieuwe jaar), integendeel. Ik hoor dat hij het soms beter doet dan die ‘oudere’ kindjes.
Waaraan je het heel goed ziet dat hij vooruitgang boekt is aan zijn kleuren. In september was het vooral ‘kriebel-krabbel’: veel lijnen op een blad maar geen enkele tekening werd eigenlijk ingekleurd. Sedert een maand of twee begint hij echt te letten op zijn kleuren en op de tekeningen en probeert hij binnen de lijntjes te kleuren. En trots dat hij is als een tekening mooi ingekleurd geraakt.
Pff. Nog een klein kindje dat langzaam maar zeker groot wordt. Gelukkig is hij een grote knuffelaar en emotioneel nog echt mijn kleine jongen (maar zeg hem dat niet hoor want nu hij drie is, is hij al groot 😉 )
zo een manneke kn ik me goed vorstellen,ik had er eentje dat wou trouwen met mij……..ik die vroeger altijd meisjes wou,vond kleine mannekes heerlijk.Ja nu moet ik wel naar omhoog kijken en ls ze me puberiaal op stang jagen tracht ik naar die tijd terug te denken,eens tonen ze terug hun liefde(ze tonen die wel zegt mijn man ,maar ik zie het soms niet hoor!)
Oh zo’n schat precies 🙂
Krijgen we hier eens een tekening van hem te zien?
Liefs