Thuis! In ons eigen huis!
De kuis lag de laatste tijd nogal stil. Af en toe kwam ik hier wel eens en deed ik het nodige en het ging wel vooruit, maar niet echt want ik zat hier alleen en echt gemotiveerd zijt ge dan niet en dan moest ik nog over en weer rijden van Sint-Denijs en terug en het werd telkens zo laat zodat ik nog minder zin kreeg om terug te komen want het ging weer laat worden en *zaag zaag zaag*
Deze namiddag waren we uitgenodigd voor het communiefeestje van Y., een vriendinnetje van Zelie. De locatie was vlakbij ons huis, dus gingen we er te voet naartoe.
Zeer leuke namiddag, de kinderen hebben zich rotgeamuseerd en waren doodmoe van het trampoline springen, dus toen we thuiskwamen waren ze allevier pompaf: ze hebben zelfs niet meer gegeten, alleen gedronken.
Om het niet nog later te maken besloten Michel en ik dat we de kinderen thuis zouden laten slapen. Gevraagd aan de kinderen of ze dat goed vonden en als antwoord kregen we gejuich.
Eens ze in bed zaten hebben we nog een beetje doorgeboomd en zijn we tot het besluit gekomen: de kinderen kunnen slapen, wij kunnen slapen, meeste kamers zijn in orde (alleen nog 1/3 van onze slaapkamer en dan de badkamer), waarom niet definitief verhuizen?
Op die manier ben ik alle avonden thuis en kan ik eindelijk gewoon beginnen zonder eerst nog een traject te moeten afleggen. Zonder dat ik mij opnieuw moet opladen om te vertrekken en te gaan kuisen.
Vanavond dus onze kussens gaan halen bij mijn schoonouders en hen ook gezegd wat we besloten hebben.
Een beetje onverwacht, but now is as good a time as any, zou ik zo denken. Morgen de kinderen inlichten. Hopelijk blijven ze even enthousiast, en dan nog eens terug naar Sint-Denijs om de grote verhuis terug te beginnen. Yiha!