’t Was een tijdje geleden dat ik Anna nog controleerde op tandjes.
Na die eerste acht tandjes leek alles een beetje stilgevallen. Sindsdien is ze ook nog eens ziek geweest en ze vind het almaar minder leuk als ik in haar mondje probeer te voelen (onbegrijpelijk nietwaar), dus had ik het een beetje uit het oog verloren.
Tot we gisteren aan het spelen waren en ze zo hard schaterlachte dat ik zo goed als binnenin haar volledige mond kon zien. Toen ik probeerde te voelen met mijn vinger, stak ze hem er zelf in … en begon er spontaan op te bijten. Niet zo plezant, kan ik u verzekeren, want die kleine dingen zijn vlijmscherp.
Maar met een beetje gewriemel kon ik haar tandvlees links en rechts van haar snijtanden bevoelen en daar waren ze: tand negen, eerste kies rechtsboven en tand tien, eerste kies linksboven.
Hoe ik zo zeker ben dat het in die volgorde is? Wel, tand negen zat er al goed door en tand tien is nog maar een, weliswaar scherp, puntje … of ’t is natuurlijk dat rechts gewoon ongelooflijk sneller groeit dan links.
Nog twaalf te gaan.
Volgens mij is de kans reëel dat de reden van Anna haar veel slapen hier ligt!!
Fien slaapt ook als een marmot als haar tandjes haar parten spelen. 😉
Ik vrees dat je wat te optimistisch bent en ik wil je niet ontmoedigen, maar tegen dat ze alle vier hun definitief volledig gebit hebben, heb je er nog 128 te gaan + natuurlijk nog de tien van Anna (in de eerste ronde krijgen ze 20 tandjes, dacht ik) en vermits Zelie al aan het wisselen is, is het totale aantal nog te gaan al wat minder. En ik verzeker je, ook als ze ouder zijn, kan ’tandjes krijgen’ de nodige commotie opleveren (en dan spreek ik nog niet over beugeltoestanden en zo). Kwestie dat een verwittigd man er twee waard is (en een verwittigde vrouw drie). Gelukkig is dit over vele jaren gespreid.
Ik heb er hier nog een twaalftal te gaan (ben de tel wat kwijt, eerlijk gezegd), dus je ziet, het einde komt hoe dan ook in zicht.