Deze ochtend mochten we Zelie terug halen van kamp.
Gezien we daar al om 10u moesten zijn was er van uitslapen geen sprake en na vorige nacht (trouwfeest: prachtige bruid, zowel kleed als kapsel, zeer leuk feest met goede muziek maar ook wel een beetje veel te laat) was dat eigenlijk geen sinecure. Wegens de trouw hebben de kinderen en ik bij mijn schoonouders geslapen en, wat thuis jammer genoeg niet gebeurd (hier zijn ze altijd wakker tegen half acht), is deze morgen daar uiteraard wel gebeurd: ze waren aan het uitslapen.
Toen ik dus geheel toevallig om 7u50 wakker werd had ik het eerst nog niet door dat het al zo laat was en gezien ik nog niets gehoord had van de jongens dacht ik dat het een uur vroeger was. Ik deed nog een paar seconden mijn ogen dicht en toen weer open om toch zeker te zijn dat ik het toch niet misgezien had.
In zeven haasten heb ik mij aangekleed. Ondertussen was Anna wakker geworden en zij keek vol interesse naar haar mama. Voor ik haar ging aankleden heb ik dan eerst de jongens wakker gemaakt en hen aangemaand er een beetje vaart achter te zetten. Met veel opjagen (en ook het nodige geroep) zijn we uiteindelijk daar om 8u25 kunnen vertrekken: een record zou ik zo zeggen. Rechtstreeks naar huis gereden om Michel op te halen die ondertussen naar de bakker ging om ontbijt voor in de auto.
Om 8u45 hebben we Gent verlaten en gezien ik nu zonder problemen wist waar naartoe en we zeer vlot konden doorrijden kwamen we daar om 10u05 toe (én geen enkele keer te snel gereden of iets illegaal gedaan én zelfs een korte plaspauze moeten inlassen).
Zelie heeft zich zeer goed gehad op kamp. Ze was dolenthousiast en vond het fantastisch. Het was haar laatste kamp met de kapoenen want in September gaat ze over naar de kabouters. Ze heeft nergens meer last van gehad en de leiding heeft ook niets gemerkt dat ze zich op enig moment slecht zou gevoeld hebben. Oef.
Ze was wel wreed vuil maar ik heb tot deze avond gewacht om haar grondig te wassen: eens thuis wou ze direct buiten spelen met de vriendjes in de straat, dus dan zou het toch niet de moeite geweest zijn. Vanavond heeft ze dus een zeer grondig wasbeurt gehad en heb ik haar tot in de kleinste plooitjes gecontroleerd: de leiding had gewaarschuwd dat er veel teken zaten in de bossen rond het terrein, dus of we de kinderen nog eens goed wouden controleren. Gelukkig niets gevonden en Zelie is, voor haar doen, vanavond redelijk vroeg gaan slapen (de broertjes ook trouwens), want alhoewel ze een zeer goed kamp had gehad, het was overduidelijk ook een zeer vermoeiend kamp geweest en de slaap zal ze goed kunnen gebruiken.
Ons gezinnetje is weer volledig en nog een weekje werken voor papa en dan is hij ook twee weken thuis. Weer iets om naar uit te kijken.