Toen ik dat de eerste keer zag ben ik relatief onbedaarlijk beginnen lachen. Het zag er nogal stom uit en diene muziek… *zucht*.
Maar Zelie is thuisgekomen van school en sprak van jumpen en dat ze dat ook wou kunnen. En de vriendjes in de straat die kunnen dat ook en zij wou dat dus ook leren.
En dan was het dit weekend Bordure Fieste en vandaag zou er een initiatie jumpen worden gegeven. Aan Zelie verteld en ik heb dat direct moeten vastleggen in onze agenda, kwestie dat ze het eindelijk eens zou kunnen leren.
Deze namiddag was dus hét moment. Op tijd thuis vertrokken en op tijd aangekomen. Ze waren met drie om te tonen en aan te leren: twee jongens en één meisje, en de dansvloer stond toch relatief vol met geïnteresseerden en het waren niet alleen kinderen.
Ik heb ook een beetje meegedaan vanop de zijlijn en ik moet nu zeggen: ik vind dat nog altijd een relatief belachelijke bedoening, maar dan wel een die een serieuse dosis coördinatie en uithoudingsvermogen vergt.
Louis deed ook mee en hij heeft afgehaakt aan de eerste pauze. Het ging veel te rap voor hem en zijn zesjarige coördinatie is nog niet aangepast voor jumpen. Zelie ging het wel beter af en zij kon op de maat mee-jumpen, maar uiteindelijk bleek het ook nog een beetje te moeilijk voor haar en heeft zij ook afgehaakt voor de laatste vijf minuten.
Nu, de basispassen hebben we onder de knie. Nu alleen nog oefenen en het tempo opdrijven en voor je het weet doe ik aan duo-jumpen met mijn dochter … NOT 🙂
Ik kende het ook niet, tot Thomas op zijn vakantiejob (in de kinderopvang) een paar kleine mannen zag jumpen en er een filmpje op zijn gsm van maakte. Een jongetje van 5 jaar kent het het beste, dus ik denk niet dat de leeftijd er iets mee te maken heeft, maar eerder aanleg.