Anna gaat nu al twee weken naar de peutertuin en ze doet dat zeer goed.
Zelfs toen ze kleiner was en ze ergens was waar ik niet bij was hoorde ik altijd wat een braaf en gemakkelijk kind ze wel was. Niets lastig, maakte geen enkel probleem.
Op het einde van de eerste week huilde ze ’s ochtends zeer hard toen ik weg ging. Als ik haar ’s avonds afhaalde kwam ze dan naar mij toegelopen, moest ik haar oppakken en mocht ik haar niet meer neerzetten.
Deze week ging het al beter en vandaag zette ze haar keel nog wel open, maar eens ze adem moest halen was het al gedaan. Toen ik haar vanavond ging halen kwam ze wel naar mij toegelopen, maar ik moest haar niet meer oppakken en vasthouden. Ze bleef gewoon bij mij staan en begon te babbelen en te wijzen naar alle kindjes en ze keek heel blij.
Anna begint dus goed gewoon te worden aan de nieuwe omgeving. Maar nu is het een week vakantie en ik vrees dat we weer van voor af aan zullen mogen herbeginnen. En ja, ze went dus wel weer, maar ondertussen zullen we weer door de drama-tijd moeten gaan. Of niet?
Allez, ze doet het dus zeer goed! Nadat Ophélie twee maanden niet bij de inthaalmoeder ging (moederschapsverlof en vakantie) kwam ze er de eerste dag terug en was het alsof ze nooit weggeweest was…Dus op hoop van zegen hé.