Niet goed

Zit ik zo gezellig een paar blogs te lezen, een beetje mijn avondritueel, via Bloglines, en ik zie dat meneer Volume 12 een postje schrijft waarbij hij verwijst naar ene meneer Coltrui. Het gaat over kinderen. Kleine kinderen.

Het zal u misschien verbazen (of misschien ook weer niet), maar ik heb wel zoiets met kinderen. Die kunnen van die grappige dingen zeggen en doen, of soms toch ook weer niet.

Er staat maar een stukje bij meneer Volume 12. Mijn nieuwsgierigheid is geprikkeld wegens zooooo herkenbaar, dus klik ik door voor het vervolg bij meneer Coltrui en halverwege het stukje lig ik gewoon plat van het lachen. Nu ja, lachen.

Misschien meet u het (of misschien ook niet) maar ik heb nogal een beetje last van een verkoudheid. Een zeer zware zelfs. Zo één waarbij ge zo hard moet hoesten dat het voelt alsof uw longen uit uw lijf gaan gehoest worden. Zo één met grote brokken slijm. En pijnlijk ook, zo’n hoestbui.

Dus halverwege het stukje wil ik eigenlijk plat liggen van het lachen, maar in plaats daarvan krijg ik nu zo’n enorme hoestaanval (van het lachen dus) dat ik daarvan plat lig. Minutenlang heb ik hier liggen/zitten/kruipen hoesten. Niet goed.

Maar eens bekomen van de hoestbui heb ik dapper verder gelezen en ben ik verder beginnen lezen in vorige stukjes en ik moet zeggen, ik heb nog zo’n aanval gekregen. Resultaat: terwijl ik eigenlijk alleen blogs lees van mensen die ik ken (op een uitzondering of twee na), heb ik die meneer nu dus toegevoegd aan mijn lijstje met blogs.

Maar misschien dat ik nu toch beter wacht tot die verkoudheid over is om verder te lezen.