Anders gelopen dan gepland

Soms maak ik zo ‘een plan’ voor de vrijdag. Mijnen dag thuis met mijn jongste dochter. Zoals voor vandaag.

Michel had gevraagd of we niet eens tot in Brussel zouden komen, een beetje (kerst?)shoppen, samen iets eten, de collega’s ontmoeten, …? Dus dacht ik, waarom niet?

Ik moest ook nog eens dringend langs bij i. Ik moest haar verjaardagscadeautje nog afgeven én ook: ik had zoiets gekocht voor expresso te maken op de Senseo maar bleek, toen ik thuis kwam, dat mijn machien het verkeerde model was, maar i. haar machien het juiste model daarvoor is, dus dat wou ik ook afgeven. En ze had mij beloofd dat ik ging mogen testen of het de moeite nu waard was, die expresso.

Dus was mijn ochtend gepland: kinderen afzetten, even thuis passeren om de spullen voor i. op te halen (ik had wel ‘voormiddag’ gezegd, maar half negen ’s ochtends vond ik toch nog een beetje te vroeg om als voormiddag te beschouwen). Tegen 9u zou ik dan bij i. langsgaan, een koffietje drinken en een kort babbelken slaan. Rond 10u ging ik proberen de trein te halen om tussen half elf en kwart voor elf met Michel af te spreken en dan samen ‘dingen’ te doen in Brussel. Om 14u de trein terug naar Gent om dan op tijd (15u) aan de school te staan om de kinderen af te halen.

Sounds like a nice plan, right.

Kink in de kabel: Louis.

Gisterenavond is hij naar bed gegaan met een ‘kriebel’ in zijn oor. ’s Nachts is hij dan wakker geworden met serieus veel pijn in zijn oor en koorts. Ik had hier nog druppels liggen van Zelie en heb ze gebruikt voor in zijn oor. Ook een beetje Junifen en een half uurtje later sliep hij weer als een baby.

Deze ochtend had hij opnieuw veel oorpijn en nog altijd koorts. Hij mocht kiezen of hij zou thuisblijven of naar school gaan en hij verkoos ervoor om thuis te blijven. Meer dan een indicatie dat hij zich afschuwelijk voelde want vrijdag is knutseldag op school en dat wil hij eigenlijk absoluut niet missen.

Eens alle kinderen afgezet naar onze huisdokter gereden om te zien of het echt wel ernstig was: kinderen worden altijd net voor het weekend ziek, als alle dokters gesloten zijn en nu ik de kans had om hem op tijd te laten nakijken deed ik dat liever. Het was de juiste beslissing.

Toen we in de wachtkamer zaten lag Louis als een hoopje ellende met zijn hoofd in mijn schoot en merkte ik op dat zijn haar aan elkaar geplakt was. Later zou blijken dat dat van de etter was die uit zijn oor gelopen was. Op de consultatie zag de dokter dat zijn oortje vol etter zat en dat hij dan ook niets kon zien. Hij heeft dan maar direct de NKO gebeld of die er ons nog tussen kon nemen en dat was geen probleem.

De NKO heeft heeft Louis zijn oortje eerst leeggezogen en dan uitgekuist met een soort tangetje om dan vast te stellen dat hij een oorontsteking heeft. Antibiotica voorgeschreven en oordruppeltjes en maandag. Louis was gedurende het hele onderzoek zijn stoïcijnse zelve. Hij mag dan een beetje een drama queen zijn met tijden, maar als het op onderzoeken en behandelingen bij tandarts en arts aankomt, is hij de dapperheid zelve. Geen kik heeft hij gegeven. De dokter zei dat, als ze moest stoppen, hij gewoon zijn hand moest opsteken en ‘stop’ zeggen en dat heeft hij dan maar ook gedaan.

In plaats van naar Brussel te gaan heb ik mijn voormiddag en middag dus thuis of bij de dokter doorgebracht. Het is eens wat anders. Na het bezoek aan de NKO ben ik wel nog in een heel rappeke bij i. gepasseerd om haar blijkbaar een beetje gelukkig te maken (en ’t was niet met de koffie blijkbaar).

Louis is nog heel slecht gebleven tot we om 15u zijn broer en zus gingen halen. Halverwege de rit naar school heb ik mogen stoppen omdat zijn maaginhoud eruit moest. Wel een ‘mooi’ zicht: auto met vier knipperlichten aan op de hoek van het Koophandelsplein en de Schouwburgstraat. Moeder naast zoon die voorovergebogen staat over zo’n rioolputje en ondertussen moeder met haar armen tekenen doende naar het verkeer achter haar dat ze maar rond de auto moeten rijden.

Maar vanaf dan ging het alleen maar beter. Hij is weer vrolijk geworden en heeft geen moment meer geklaagd over pijn waar dan ook. Hij vond het zelfs niet meer nodig om zijn antibiotica te krijgen of zijn oordruppels vanavond: hij was toch niet meer ziek.

Morgenavond zouden we naar het eetfestijn van het school gaan. Eens zien dus of dat gaat doorgaan maar als hij zich morgen zo goed voelt als vandaag, dan zal het wel lukken … maar de scouts stellen we toch beter een weekje uit, denk ik zo.