Kijk, dat is eens iets anders: de dag beginnen én afsluiten bij een arts.
Deze morgen moest ik met Louis op controle bij de NKO. Vrijdag had die hem oordruppels en antibiotica voorgeschreven en vandaag moest gekeken worden of die druppels nog zin hadden. Zijn oortje geneest goed: het gaatje is al dichtgegroeid, de ontsteking is weg. De druppels hoeven dus niet meer. Alleen zijn antibiotica nog uitnemen en voor de rest: tot volgend jaar niet meer zwemmen, wat iets minder is.
Er zit nog een beetje vocht in zijn rechter(ex-ontstoken)oor en ook in zijn ander oortje, maar ze hebben een audiotest gedaan en, ook al is zijn gehoor niet 100%, het is nog meer dan voldoende om het voorlopig zo te laten. Uiteraard is dit niet abnormaal met zijn rechteroor: dat gaat blijkbaar nog een paar weken duren eer dat volledig hersteld is – vandaar dat hij niet mag zwemmen – maar we zullen het in de gaten moeten houden.
Na het werk opnieuw naar de arts, ditmaal de tandarts, met Zelie. Ze had een melktand losstaan die maar niet wou uitvallen, maar ondertussen was haar definitieve tand er al doorgekomen. Resultaat: twee tanden achter elkaar en het zag er naar uit dat haar definitieve tand zo veel te veel naar achter zou staan. Even op de stoel bij de tandarts, de trektang in de hand en twee seconden later was de melktand eruit. Een klein beetje pijn blijkbaar maar we hebben toch niets gehoord: ze is stoïcijns gebleven en heeft geen kik gegeven. Zeer flink. En voor haar definitieve tand: dagelijks er met haar tong tegen duwen en hij zou mooi komen staan waar hij moet staan.
* * *
Toen ik deze post begon dacht ik dat die twee bezoeken het begin en einde van de dag waren. Mis.
Rond 23u is Louis wakker geworden al huilend. Toen ik ging kijken en vroeg wat er was (ik dacht direct aan zijn oor: hij is vanavond in bad geweest en alhoewel ik zeer voorzichtig ben geweest, weet ge maar nooit) bleek dat hij bijna zot kwam van de jeuk. Mee naar beneden genomen om te kunnen kijken wat hij bedoelde en het is bizar: zijn hoofd, nek, bovenlijf en billen (tot net waar zijn dijen beginnen) staan onder één of ander soort bizarre uitslag.
We hebben de dokter gebeld en die is nu onderweg naar hier om eens te kijken wat er aan de hand is. Voor zover we weten is er vandaag niets speciaals gebeurd wat een uitleg zou kunnen zijn: niets nieuws gegeten, geen andere medicijnen dan degene die hij sinds vrijdag pakt, geen nieuwe omgeving, …
De sukkel ligt hier naast mij te kronkelen van de jeuk/pijn en er is niets dat ik kan doen: we mogen er niet aankomen want dan wordt het alleen erger. Kwa machteloos voelen kan het tellen.
Update: dokter heeft diagnose gesteld: netelroos. Hij heeft pillekes gekregen en nu naar de apotheker van wacht voor de nodige medicijnen.