Zoals gewoonlijk geen valentijn gehad van Michel … en hij ook niet van mij hoor.
Once in a blue moon, toen onze liefde nog pril en nieuw was :), heb ik geprobeerd om er een traditie van te maken om elkaar iets kleins te geven op Valentijn.
Michel heeft mij dan een (door hem persoonlijk) gedroogde roos gegeven (heel mooi, daar niet van) … waarvan achteraf evenwel bleek dat hij die eigenlijk gedroogd had voor een vorige vlam. De gelegenheid om die aan haar te geven was nooit gekomen, dus had hij die dan maar aan mij gegeven.
Zijn uitleg: de bloem was voor een speciaal iemand gedroogd. Bleek achteraf dat die vorige vlam uiteindelijk niet zo speciaal was en dat hij ze dus bewaard had en nu aan mij gaf: wél een speciaal iemand.
Mijn interpretatie: “ik was Valentijn volledig uit het oog verloren maar had dit nog liggen”.
Mannen en vrouwen hé.
Meteen ook het einde van een ultra korte “traditie”. En het begin van een nieuwe (meer originele) traditie: er zijn eigenlijk geen speciale belangrijke data die we “moeten” vieren 🙂
Een groot gemak, daar niet van.
Een gedachte over “Valentijn”