’t Was een zware nacht vorige nacht en voor één keer lag het niet aan één van de kinderen. Neen: buikgriep was de oorzaak en daar laat ik het verder bij want alles meer daarover zou te grafisch worden.
Laat het gezegd zijn dat ik maximaal twee uur aan één stuk heb doorgeslapen en telkens ik wakker werd was het hollen om op tijd op het toilet te zitten. Gelukkig was het ‘erop zitten’ en niet ‘erover hangen’: small blessings 🙂 Tegen dat ik deze morgen moest opstaan voelde ik mij dus allesbehalve uitgerust … en zo mottig als maar kon zijn: doodmoe, trillen op mijn benen, draaierig, moe (of heb ik dat al gezegd).
Michel heeft een tandje moeten bijsteken voor het ochtendritueel want het lukte echt niet en, daar waar normaal gezien Anna op vrijdag thuis is, heb ik gebeld naar de opvang of zij vandaag toch niet zou kunnen komen. Dat laatste niet alleen omdat ik mij slecht voelde, maar ook omwille van de namiddagplanning.
De opvang kon Anna er vandaag niet meer bijnemen en dus is ze bij mij gebleven. Eens thuis gekomen ben ik toch in bed gekropen: ik kon echt niet anders. Anna heeft nog een klein half uurtje over en weer gelopen tussen de slaapkamer en de living en is dan uiteindelijk bij mij in bed gekropen, heeft zich op mij genesteld (haar buik op mijn buik en met haar hoofdje zo schattig op mijn linkerschouder) en zo hebben we samen de daaropvolgende twee uur geslapen. Zalig.
Net na de middag wakker geworden, Anna eten gegeven (de gedachte aan eten voor mijzelf sprak mij niet echt aan) en daarna zijn we naar de school getrokken.
Vorig jaar was er op het einde van de laatste dag voor de Kerstvakantie een Kerstdrink geörganiseerd en dat was zo in de smaak gevallen bij school én ouders dat we direct besloten om een nieuwe traditie te starten. Dit jaar viel de organisatie ervan in mijn schoot, dus dat ziek worden van deze ochtend was niet echt op een goed moment gekomen.
Maar na ons dutje van de voormiddag voelde ik mij al een stuk beter en uiteindelijk is alles zeer goed verlopen. De voorbereiding verliep vlot, de nodige hulp was op tijd aanwezig en vooral: iedereen had er zin in.
Ondanks de ijzige koude werd er veel gebabbeld en gedronken, maar iets minder dan vorig jaar dit waarschijnlijk dank zij de ijzige koude. Het was wel zeer gezellig en iedereen heeft zich goed gehad. We zijn klaar voor de editie van volgend jaar! Mevrouw Polly merkte op dat zij wel een goede school voor hun zoon hadden uitgekozen, wel dat kan ik ook zeggen van de school van onze kinderen.
Wat begon als een mindere dag is wel goed geëindigd, al ben ik fysiek nog niet 100%, maar sebiets eens op tijd onder de wol en tegen morgen zal dat ook wel in orde zijn.
Een gedachte over “Mineur-majeur”