Anna is er, meer dan twee uur na haar dutje, toch nog doorgekomen en is zich beginnen amuseren.
Eerste spelletje: het zakje-met-de-enkele-sokken leegmaken en dan de sokken van één kant van de kamer naar de andere verhuizen en weer terug … en terug, en… U raadt het al.
Toen ze dat beu was heeft ze het ‘piep’-spelletje een nieuwe draai gegeven: ze nam het nu-lege-zakje-van-de-enkele-sokken deed het over haar hoofd en kwam dan bij één van ons staan. Dan deed ze het zakje van haar hoofd, bekijkt u met blinkende pretoogjes en zegt met het allerliefste lachje ‘Boe!’, uiteraard enkele seconden nadat het zakje al van haar hoofd is.
Hilarisch gewoon en ze lacht zich een breuk telkens als wij beginnen te lachen.
Het zakje is duidelijk een bron van inspiratie voor talloze spelletjes (nu heeft ze er haar popje ingestoken en loopt ze er al zingend mee rond). Ik zal maar uitkijken naar een ander recipiënt om de kousen in te doen.
Een gedachte over “Boe!”