Waar ze vandaan komen weet ik niet, maar sinds een dag of twee, drie zijn ze terug. Of beter: ze waren terug.
De lieve ongewenste hoofdbezoekertjes. Die kleine kruipertjes die uw hoofd zo doen jeuken. Die rotbeesten.
De kinderen zijn de vakantie begonnen volledig vrij van het ongedierte. De laatste maanden van school wastte ik steeds hun haar met een overvloedige azijnspoeling nadien en ofwel heeft dat effectief zijn effect gehad, ofwel waren de beesten niet meer op school.
Het was vakantie dus heb ik de spoeling achterwege gelaten: ze spelen nu alleen thuis, geen kinderen in de buurt, wat zou het.
Gisteren zag ik Louis krabben en nog geen klein beetje ook. Dus tijd voor een controle en ja hoor, hij heeft het weer zitten. Of beter: had. Deze avond er alles uitgehaald, hoop ik toch, en ondertussen broer en zussen ook gecontroleerd. Het moet relatief recent gebeurd zijn want er zaten alleen grote beestjes, geen eitjes en de drie anderen hebben (gelukkig) niets.
Zondag nog eens grote controle, zien of ik iets gemist heb. Maar waar ze deze keer vandaan komen, ik heb er het raden naar. Smerige beesten!
PS: de cryptische omschrijving, dat is om ongewenste bezoekers op afstand te houden 🙂
Ik weet niet hoe je die kleine kruipertjes weg haalt (argh ik zit hier ook al te krabben, het idee alleen al) maar wat bijzonder effectief was bij Wolf en mezelf (yep, ik deel dan ook altijd in de brokken) is de siliconenshampoo. Totaal ongevaarlijk voor jezelf, reukloos, en niet echt vervelend. De wriemelaars krijgen een laagje siliconen over zich, kunnen niet meer ademen, en sterven. Een week nadien nog eens herhalen om de intussen uitgekomen mormels ook aan te pakken, en weg zijn ze.
En Wolf hoeft er geen tijden voor stil te zitten of zo, gewoon grondig wassen daarmee. Echt interessant. En je kweekt er geen resistentie mee bij die beesten.