Toen Michel niet zo goed bleek te zijn besloot ik met de kinderen uit te gaan eten en de namiddag weg te blijven om hem zoveel mogelijk rust te gunnen. Er waren geen plannen, behalve voor het middageten, dus zouden we wel zien waar we uitkwamen.
Vlak voor de middag zijn we vertrokken om spaghetti te gaan eten in de Kastart. Als student was ik er veel geweest en had heel goede herinneringen aan hun spaghetti Kastart, dus ik wou de kinderen eens meenemen om hem te laten eten.
Jeugdherinneringen moeten bewaard worden, niet herbeleefd. Dat wist ik eigenlijk al, maar soms denk je toch dat het geen kwaad kan. Naar de Kastart gaan was een vergissing: de spaghetti was overkookt, de saus was flets en te pikant voor de kinderen (alhoewel maar lichtjes voor mij) en de sfeer was er beneden nul: mensen (de klanten dan) die ons langs alle kanten voorstaken om een tafel in te palmen, toen ik achter de bar vroeg of er plaats was antwoorden ze wel maar niet op de vraag, de bediening was stuurs, … Enfin, ‘k ben er geweest en ik zal er niet meer terugkomen.
De rest van de namiddag verliep gelukkig beter.
Na het eten hebben we gewandeld. We hadden plots wel een doel: de bibliotheek, en dus slenterden we op het gemak door de stad, een tempo plezant voor ons alle vier (Anna reken ik niet mee want zij zat in de buggy).
Op onze weg naar de bibliotheek passeerden we de kapper waar ik net voor Kerst was geweest en gezien de kinderen eigenlijk al lang hun haar dienden te laten knippen stopten we even om te vragen of ze tijd hadden om hun haar vandaag te knippen. We hadden geluk: een uurtje later mochten we komen, een uurtje de tijd dus om naar de bibliotheek te gaan.
De bibliotheek ging vlot en een uurtje later waren we terug bij de kapper. Geen andere klanten en zo werden in volgorde Louis, Zelie, Jan en Anna geknipt en konden we 80 minuten later onze wandeling verder zetten.
Op het gemak langs het Braunplein gewandeld om info te verzamelen voor zondag, bij de ijsbaan een warme choco gedronken en dan doorgewandeld naar de Vrijdagmarkt om nog even te vissen in het eendjeskraam en een toertje mee te draaien op de molen (de kinderen natuurlijk, ik niet).
Zo waren we tegen half zes thuis, net op tijd voor mij om rap naar de apotheker te rijden (met de fiets) en beleg te halen.
Van die dagen zonder vooropgesteld doel, fijn dat dat kan zijn.
Ik heb altijd veel goeds gehoord over de Kastart. Ik ben er twee keer zelf de befaamde spaghetti gaan eten en ik vond die altijd overkookt en te flets. En inderdaad altijd druk en vechten voor een tafel. Pech gehad? Alleszins: ik ken veel betere plekjes voor een spaghetti.
De pikante smaak vind ik heel ok, maar helaas, niet al dente, en weinig smaak (door te veel room, neen?)