Eén van mijn voornemens om tijdens de vakantie te doen, was met de kinderen naar Brugge gaan om naar het ijssculpturenfestival te gaan kijken.
Eerst zag het er naar uit dat het niet ging lukken. Voordat Michel ziek werd waren we immers van plan om gisteren naar Plopsaland te gaan en dus zag ik geen gaatje meer in onze vakantie om er naartoe te gaan. Maar ‘gelukkig’ werd Michel dus ziek en kwam gisteren vrij.
Kwestie om Michel toch wat rust te gunnen heb ik dus gisterenvoormiddag de kinderen opgepakt om een combinatie van uitstap/solden te doen. Ah ja, want Zelie had nog steeds geen schoenen, dus moesten we dat ook nog doen.
Het was een dagje zonder auto. Eerst te voet naar de tramhalte, halverwege de tramrit afgestapt om een schoenenwinkel voor Zelie binnen te gaan (en gelukkig heeft ze haar zin gevonden anders hadden we in Brugge mogen op zoek gaan), dan terug naar de tramhalte om de rit naar het station verder te zetten.
Met de trein naar Brugge en in Brugge eerst een hapje gegeten in de Panos (broodjes dus) en dan ticketjes kopen om naar het ijs te gaan kijken.
We zijn al eens gaan kijken, vorig jaar, en ik heb daar altijd een dubbel gevoel bij. Enerzijds is het gewoonweg prachtig wat die mensen daar gedaan hebben. Het detail van de kunstwerkjes, de aandacht die besteed wordt aan het creëren van de omgeving, het scheppen van de sfeer, … Ik sta daar vol bewondering en verwondering naar te kijken. Ik doe niet liever dan de kinderen te vragen of ze dit wel gezien hebben of dat daar! en kijk eens hier! en amai dat daar!
Anderzijds is het toch veel geld voor een wandelinkske van minder dan een uur en om uw tenen te laten bevriezen.
Maar de kinderen vinden het ook fantastisch om zien en ze vonden Plop en de pinguins vreselijk wijs natuurlijk. Maar hét belangrijkste natuurlijk voor hen: er is een ijsglijbaan en daar zouden ze absoluut afgaan. In tegenstelling tot ons vorig bezoek hadden ze de glijbaan op het einde van de expositie gezet wat ik een fantastisch idee vond. Zelie, Louis en Jan gingen naar boven om te gaan glijden en ik zou met Anna beneden wachten. Plots stond Jan weer naast mij: hij durfde niet en was met geen stokken te overtuigen dat het hetzelfde was als een gewone glijbaan.
We moesten even wachten voordat Zelie en Louis er (eindelijk) afkwamen en omdat ze zooo enthousiast waren begon Jan te twijfelen of hij toch niet zou gaan. Anna dan maar uit de buggy gepakt en samen met haar en Jan naar boven gegaan om toch te glijden. Jan zijn gezichtje glunderde … tot het moment dat hij zich op mijn schoot moest zetten om samen naar beneden te glijden. Opeens wou hij niet meer en begon van schrik te wenen.
Met de massa mensen die stonden te wachten was het zo goed als onmogelijk om nog terug te keren en ik wou dat ook niet omdat ik wist dat Jan dat toch wel zeer wijs zou vinden. Na een paar minuutjes proberen op hem inpraten heb ik hem dan maar gewoon op mijnen schoot gepakt, Anna op zijnen schoot gezet en zijn we samen naar beneden gegleden.
Eens vertrokken was Jan één en al glimlach en lach. Hij krijste van de pret en eens beneden had hij van die fantastische pretlichtjes in zijn ogen waardoor ik wist dat ik mij absoluut niet vergist had. Anna vond het ook fantastisch trouwens.
Een tweede ronde zag ik niet meer zitten: mijn tenen vroren er ondertussen bijna af en ik was de massa lichtjes moe (het was er serieus druk, vooral dan aan de glijbaan die zeer strategisch vlak bij de bar was neergeplant zodat de ouders een plekje hadden om op het kroost te wachten). We hebben het laatste deeltje van de expositie bezocht en zijn dan naar buiten gegaan.
Er was nog een tentoonstelling verbonden aan het festival: de Polar Exhibition, over onderzoek in Antarctica, hoe het er vroeger uitzag en hoe het er in de toekomst kan/zal? uitzien en nog hopen gegevens. Ik heb ze niet in detail bekeken: de kinderen zijn nog een beetje te klein om zo’n dingen uitgebreid te kunnen bekijken en ook, ik had er zelf helemaal geen zin in.
Tegen 16u waren we terug in Gent en heb ik nog schoenen voor mijzelf kunnen kopen (oef! we zijn van de solden af) en daarna naar huis om het avondmaal klaar te maken: varkenshaasje met gestoofd witloof en of het gesmaakt heeft.